کفش های امام حسین

خدا را صد هزار مرتبه شکر با جانفشانی های مومنین ، کفش حضرت امام حسین هم پیدا شد !

یکی دو سال پیش پیراهن و نیزه امام حسین پیدا شده بود که بسیار موجبات انبساط خاطر مومنان و مومنات را فراهم کرده بود .

حالا ترس مان این است نکند برای تصاحب کفش امام حسین بین مومنین سراسر عالم خین و خین ریزی راه بیفتد دوسه هزار نفر کشته بشوند .

نمیدانیم این کفش مقدس ! از محصولات کارخانه آدیداس است یا همان کارخانه کفش ملی خودمان ؟

لدفا تاریخ دانان راهنمایی بفرمایند

یادمان میآید دو سه سال پیش وقتی نیزه امام حسین پیدا شده بود ما به این رفیق مان عباس آقا - که ما عباس چرچیل صدایش میکنیم - گفتیم عباس آقا ! هیچ میدانی نیزه امام حسین پیدا شده ؟

عباس آقا بجای اینکه از شنیدن چنین خبر میمنت اثری دست افشانی و پایکوبی بفرماید سگرمه هایش را تو هم کرده بود گفته بود بهتر است مومنان این نیزه را فرو بکنند توی هر چه نا بدترشان !

ما چنان از این حرف های عباس آقا ترس ورمان داشت که تا امروز دیگر حال و احوالی از او نپرسیده ایم و نمیدانیم زنده است یا مرده ! آخر ما می ترسیدیم خدای ناکرده سوسک بشویم !

All reactions:

56Miche Rezai, Mina Siegel and 54 others

رفیق حاج آقا

توی یک سوپر مارکت ایرانی می بینمش. تا چشمش بمن می افتد میآید جلویم میگوید : سلام عرض کردیم دکتر جان !

به دور و برم نگاه میکنم خیال میکنم با یکی دیگر دارد احوالپرسی میکند .

دستش را دراز میکند و با من دست میدهد و میگوید :

حال و احوال حضرت مستطاب عالی چطور است آقای دکتر ؟

میگویم : ببخشید قربان ! من دکتر نیستم

میگوید : اختیار دارید آقای دکتر ! شکسته نفسی میفرمایید ! ما هرشب شما را در تیلیویزیون می بینیم !

از حرف زدنش معلوم است سواد درست حسابي ندارد . لباس اش به تنش گريه مى كند . سيگارى روی لبش میگذارد و سيگارى هم به من تعارف مى كند و ميگويد : ميدونى ديشب چه اتفاقى افتاد ؟

میگویم : خیر است انشاالله !میگوید :ديشب نشسته بودم سر سفره ى شام ، يكهو تيليفون مون زنگ زد ، پسرم گوشى رو ور داشت . گفت بابا بيا حاجى آقا هستن ! رفتم پاى تيليفون . ديدم حاجى آقاست .

مى پرسم : كدوم حاجى آقا ؟

مى گويد : حاجى آقاى خودمون ديگه ! حاجى على آقا ديگه ! آ سيد على آقا خامنه اى رو ميگم ديگه ! . آره خودش بود . يه نيم ساعتى با من درد دل كرد. خيلى دلش از اوضاع پر بود ! بمن گفت : حاجى بدادم برس ! اوضاع خيلى قرو قاتيه ! اگه بدادم نرسى مى ترسم دوباره يه انقلابی بشه ها !

مى پرسم : خب ، شما چه گفتى ؟

مى گويد : هيچى بابا ! بهش گفتم : آسيد على آقا ! حالا تيليفون ميكنن ؟ حالا كه ديگه خيلى ديره !

در روایت ها آمده است که مرحوم مغفور مغبون مغروق حجت الاسلام رفسنجانی با لباس مبدل رفته بود آبادان . آنجا سوار تاکسی شده بود میخواست برود پالایشگاه.

راننده تاکسی حال زار و نزارش را می بیند دلش میسوزد یک سیگار بنگ چاق میکند میدهد دست آقا ‌و میگوید : یکی دو‌تا پک بزن حالت جا میآید .

حاج آقا کامی میگیرد و از راننده میپرسد:

مرا میشناسی؟

راننده میگوید ؛ نه کاکا، از کجا بشناسمتون ؟ یه بنده خدا هستی دیگه !

حاج آقا میفرمایند :

من رفسنجانی هستم.

راننده سری تکان میدهد و میگوید :

کاکا،حکم بنگ همینه ! یه دود دیگه بگیری فکر میکنی خدایی !

حالا حکایت ماست

فرار از گرما

از گرمای شهرمان فرار کردیم آمدیم کنار دریاچه تاهو

هوا کاملا بهاری است. نسیم جانبخشی میوزد که روح و جان آدمی را جلا میدهد

درجه حرارت هوا ۷۶ درجه فارنهایت . آسمان صاف . خورشید سرگرم طنازی. ومردمان به شادی و شادخواری.

جای دوستان هم خالی است

امروز صبح گرمای شهر ما به ۹۷ درجه فارنهایت رسیده بود آنهم در ساعت ۹ بامداد.

ز گرما جان به در بردم به تدبیر مسلمانی!

اگر جان در نمی بردم از این گرما ، چه میکردم ؟

0:02 / 0:44

All reactions:

48Zari Zoufonoun, Miche Rezai and 46 others

حزب توده کودتای نوژه را لو داد

چگونه کودتای نوژه توسط حزب توده لو رفت و ۱۲۱ تن از افسران و خلبانان ایرانی تیر باران شدند

مدیر کل ارشاد اسلامی استان گیلان در حال لواط!

در گفتگو‌با شبکه جهانی تلویزیون ملی پارس

زمان بلوا

در شیراز هستم . زمان جنگ است . میخواهم یک صندوق پستی اجاره کنم .اداره پست میگوید : باید یک گواهی از مسجد محل یا شورای اسلامی محله مان برای شان ببرم .

میگویم : آقا جان ! من که نمیخواهم در کنکور دانشگاه تان شرکت کنم . من که نمیخواهم بروم در وزارت اطلاعات تان استخدام بشوم . میخواهم یک صندوق پستی بگیرم تا نامه هایم گم و گور نشود . این چه ربطی به گواهی مسجد محله مان دارد .؟

آقایی که دهانش بوی پیاز میدهد در جوابم با تحکم میگوید : تا گواهی شورای اسلامی را ضمیمه مدارک تان نکنید از قبول تقاضای تان معذوریم . والسلام !

به زنم میگویم : شورای اسلامی محله مان کجاست ؟

میگوید : من چه میدانم ؟ مرده شور خودشان را ببرد با شورای اسلامی شان .

با یکی از همسایه ها صحبت میکنم . نشانی شورای اسلامی محله را بمن میدهد . میروم شورای اسلامی . زمان جنگ است . همه چیز کوپنی است . در آنجا دویست سیصد نفر مرد و زن و پیر و جوان به صف ایستاده اند . من حوصله توی صف ایستادن را ندارم . میروم زیر سایه درختی می نشینم و بفکر فرو میروم . با خودم میگویم : عجب حوصله ای دارند این مادر ها و مادر بزرگ ها که برای دو سیر پنیر و چهار گرم زردچوبه ساعتها توی صف میمانند و صدای شان هم در نمیآید ؟

به چهره های شان خیره میشوم . همگی شکسته و در خود فرو رفته و غمگین اند . هیچ لبخندی بر هیچ لبی نمی شکفد . همگی گویی عزا دارند . عزای از دست رفتن همه چیز .....

نیم ساعتی آنجا میمانم . حوالی ظهر جوانکی تفنگ بدست از اتاق شورا بیرون میآید و با زبانی که بوی تحکم و تحقیر میدهد به آنهایی که در صف ایستاده اند نهیب میزند که امروز سهمیه ای نخواهند داشت .

غر غر خانم ها بلند میشود . زیر لب به هر چه امام و اسلام است ناسزا میگویند و راهشان را میکشند و میروند .عده ای اما هنوز توی صف ایستاده اند و نمیخواهند پس از اینهمه انتظار دست خالی به خانه هایشان بر گردند .

در این گیر و دار یک آقای میانه سال رو به جوانک میکند و میگوید : آقای محترم ! اگر امروز قرار نبود چیزی توزیع بشود چرا این را زودتر به مردم نگفتید تا بیچاره ها بیخود و بیجهت وقت شان را اینجا زیر آفتاب تلف نکنند ؟ آخر این چه مسخره بازی است ؟

جوانک در جوابش با پرخاش میگوید : عجب خری هستی ها !! خب جنس ها نرسیده . میخواهی بروم از خانه عمه جانم جنس بیاورم و تقدیم شما کنم ؟

همهمه ای در میان جمعیت در میگیرد . مرد میانسال از میان جمعیت بیرون میآید و خودش را به جوانک میرساند و میگوید :

ببین تخم حروم !نه تنها من خرم بلکه همه آنهاییکه توی صف نان و گوشت و زردچوبه و زهر مار می ایستند خرند . اگر ما خر نبودیم شاه را بیرون نمیکردیم و به امام پفیوزتان اجازه نمیدادیم بر گرده ما سوار بشود و خون ما و فرزندان مان را بمکد .

در یک چشم بر هم زدن قنداق تفنگ جوانک بر پیشانی مرد میانسال فرودمیآید و خون به پهنای صورتش فوران میزند ......

از کتاب « در پرسه های دربدری » نوشته گیله مرد

All reactions:

148Zari Zoufonoun, Kamal Khorsandi and 146 others