مسافرنامه -۱۳-

مسافرنامه«13»

پنجشنبه بیستم آگست 2020

صبح آمدیم جزیره Lummi Island

از هتل مان بیست مایلی راندیم رسیدیم شهرکی بنام gooseberry point

آنجا با اتومبیل مان رفتیم روی عرشه کشتی .

بیست دلار میگیرند و ماشین ها را سوار کشتی میکنند و میبرند جزیره.

رفتیم یکی دو ساعتی در جزیره بالا پایین رفتیم و برگشتیم .

جزیره ای است با جنگل ها و دار و درخت ها و خانه ها . به هیئت و هیبت روستایی . با طبیعتی بکر . ونسیم خنکی که از دریاچه میآید . آسمانش نیمه ابری . درجه حرارت هوا 68 درجه فارنهایت . هیچ فروشگاه و مغازه و شاپینگ سنتزی ندارد . میشود یکی دو ساعت تمامی جزیره را گشت . یک سویش آب است و سوی دیگرش جنگل. یک سویش امریکاست سوی دیگرش کانادا .

و جاده ها خلوت . و خانه ها ویلایی . و چشم اندازشان آب .

ومزرعه ای که مرغ و خروس محلی پرورش می‌دهد و میفروشد .

آمدیم سوار کشتی بشویم . دیدیم باید یکساعتی در صف انتظار بمانیم . چاره ای نبود . ماندیم . و برگشتیم .

دوباره بزرگراه شماره پنج را گرفتیم و راندیم بطرف مرز . مرز امریکا و کانادا . رفتیم به دیدار پارک صلح . همان Peace Arch Park

پارکی زیبا . سرشار از گل و گیاه. و گشتی زدیم و ناهاری خوردیم و از نسیم خنکی که میوزید جان تازه ای گرفتیم و راندیم بسوی Bellingham

شب را در این شهر میمانیم و فردا دوباره همچون مارکو‌پولو جستجوی مان را برای یافتن دیدنی های تازه می آغازیم .

روزگار بر شما خوش

+12

120Nasrin Sheykhani, Alma Herout and 118 others

26 Comments

2 Shares

Like

Comment

Share

مسافرنامه -۱۲-

مسافرنامه«12»

چهارشنبه نوزدهم آگست

امروز صبح از سیاتل راه افتادیم بطرف کانادا . بالاخره با هزار زور و زحمت و قسم و آیه ، این رفیق نازنین مان علی آقا را راضی کردیم رخصت بفرمایند از سیاتل خارج بشویم . در این سه چهار روز آنقدر از ما پذیرایی کرده است که ما از خودمان خجالت میکشیم .

امروز هزار جور دروغ و دبنگ بکار بردیم تا رضایت علی آقا را بگیریم . قسم و آیه خوردیم که به قمر بنی هاشم امروز میرویم پس فردا بر میگردیم . بالاخره علی آقا با صد تا اخم و تخم و ملامت و نا رضایی رضایت داد . مشروط به اینکه دو روز دیگر به سیاتل برگردیم .

مرزهای امریکا و کانادا بسته است . امریکایی ها حق ورود به کانادا را ندارند. فقط آنهایی می‌توانند از مرز بگذرند که یا شهروند کانادا باشند یا قصد سفر به آلاسکا داشته باشند . آنجا در کانادا رفیقان مان چشم براه مان هستند . هی پیغام و پسغام میفرستند که پس چرا نمی آیید ؟

ما هم البته دل مان میخواهد بعد از هزار سال برویم رفیقان مان را ببینیم . اما زورمان به مرزبانان و مرز داران نمی رسد . توان رفتن به آلاسکا را هم‌نداریم . خیلی راه است . خسته و فرسوده میشویم .

در شهرکی نزدیک مرز درنگی کردیم .چهل مایل با مرز کانادا فاصله دارد . نامش Skagit

کازینویی دارد به همین نام . رفتیم داخل کازینو . سوت و کور و بی مشتری. تک و توکی پیر و پاتال اینجا و آنجا نشسته بودند و قمار می‌کردند . نه های و هویی و نه جیرینگ جیرینگ دلارها ، و نه فریاد شادمانه آدم هایی که چند صد دلاری یا چند ده دلاری برده بودند .سوت و کور . و رستورانش خالی. خالی خالی. و ما تنها مشتری آن . و عالیجناب کرونا سرگرم تماشا و فرمانروایی !

گفتیم حالا که تا اینجا آمده ایم چطور است برویم مرز کانادا ببینیم اوضاع از چه قرار است ؟. فی الواقع بهانه ای تراشیدیم برای ماجراجویی های گیله مردانه !

راندیم و رسیدیم دم مرز . دوسه تا ماشین به صف ایستاده بودند . چند دقیقه ای ماندیم . نوبت به ما رسید . مرزبان جوان خوش خنده مهربانی به ما خوش آمد گفت و اینکه : ولکام تو کانادا

پاسپورت مان را بدستش دادیم . ابراز تاسفی کرد و گفت : متاسفانه بسبب کرونا نمی توانید وارد کانادا بشوید .راه باز گشت را نشان مان داد و دوباره برگشتیم امریکا .

سر راه مان ، از بزرگراه شماره پنج پیچیدیم به راست . هشت مایلی بسوی شرق راندیم . رسیدیم به بهشتی گمشده . به شهرکی غنوده در کرانه دریاچه ای . نامش Birch Bay. اینسویش امریکا و آنسویش کانادا . و در کرانه دریاچه خانه ها و ویلاها و منزلگاههای آدمیان . همه شیک و زیبا . و آب دریاچه به زلالی آب چشمه ساران . و آنسو ترک جنگلی از کاج ها و سپیداران . و مردمان در کرانه دریاچه بالا و پایین میرفتند . و اینجا و آنجا بساط عصرانه ای و نوشانوشی .

گشتی در حاشیه دریاچه زدیم و درنگی کردیم و دوباره به بزرگراه شماره پنج برگشتیم .

امشب منزلگاه ما هتلی است در شهری بنام Bellingham Bay . بیست مایلی مرز امریکا و کانادا .

میرویم گشتی در شهر میزنیم و فردا ماجراهای تازه ای را برایتان واگویه میکنیم

روزگار بر شما خوش.

+6

109Alma Herout, Hanri Nahreini and 107 others

16 Comments

2 Shares

Like

Comment

Share